Pravo intelektualne svojine obuhvata i pravo industrijske svojine, gde se žig određuje kao pravo znaka razlikovanja. Žigom se smatra grafički znak (logotip firme), verbalni (nazivi ili slogani), trodimenzionalni (pakovanje) i muzički žigovi (zaštićene prepoznatljive melodije), kao i znakovi koji se sastoje od slika, crteža, rasporeda boja i kombinacija tih znakova. Žig svojim izgledom ili sadržajem ne sme da povređuje autorska prava ili druga prava industrijske svojine, niti da sadrži državni ili drugi javni grb, zastavu ili simbol, naziv ili skraćenicu naziva neke zemlje ili međunarodne organizacije, kao i njihovo podražavanje.
Zakon o žigovima reguliše način sticanja žiga i zaštitu njegovog prava u prometu robe, odnosno usluga.
Ovim zakonom se žig definiše kao pravo kojim se štiti znak koji u prometu služi za razlikovanje robe,
odnosno usluga jednog fizičkog ili pravnog lica od iste ili slične robe,
odnosno usluga drugog fizičkog ili pravnog lica.
Žigom se smatra i žig koji je međunarodno registrovan za teritoriju Republike Srbije, na osnovu Madridskog aranžmana o međunarodnom registrovanju žigova odnosno Protokola uz Madridski aranžman o međunarodnom registrovanju žigova.
Vrste žigova, prema Zakonu o žigovima, mogu biti:
1. individualni (znak koji u prometu koristi nosilac, odnosno vlasnik žiga bilo da je fizičko ili pravno lice),
2. kolektivni (žig pravnog lica koje predstavlja određeni oblik udruživanja proizvođača, odnosno davalaca usluga, koji imaju pravo da koriste subjekti koji su članovi tog udruženja i to samo na način predviđen opštim aktom o kolektivnom žigu),
3. žig garancije (označen kao takav u prijavi žiga služi razlikovanju robe, odnosno usluga koje je sertifikovao nosilac žiga, od iste ili slične robe, odnosno usluga drugog fizičkog ili pravnog lica koji nisu sertifikovani i služi kao garancija kvaliteta, materijala, načina proizvodnje robe ili pružanja usluga, ispravnosti ili drugih zajedničkih karakteristika robe ili usluga zaštićenih tim žigom).
Pravna zaštita žigova ostvaruje se u upravnom postupku koji vodi organ državne uprave nadležan za poslove intelektualne svojine – Zavod za intelektualnu svojinu (koji vodi i Registar žigova u elektronskom obliku i dostupan je javnosti).
Postupak pravne zaštite žiga je zakonom određen i podrazumeva podnošenje prijave za priznanje žiga, koja mora da sadrži sve bitne elemente:
1) zahtev za priznanje žiga (moguć samo za priznanje jednog žiga koji se odnosi na jednu ili više vrsta robe, odnosno usluga i sadrži podatke o podnosiocu prijave, zatim naznačenje da li je u pitanju individualni, kolektivni ili žig garancije, izgled znaka, kao naznačenje klasa u koje je svrstana roba, odnosno usluge),
2) znak koji se želi zaštititi žigom,
3) spisak robe, odnosno usluga na koje se znak odnosi,
4) podaci o podnosiocu prijave.
Sva roba odnosno usluge za koje se podnosi zahtev za prijavu (registraciju) žiga moraju biti jasno i precizno imenovani i određeni, označeni i svrstani u klase u skladu sa sistemom klasifikacije koji važi u trenutku podnošenja prijave, a koji je u skladu sa Ničanskim sporazumom o međunarodnoj klasifikaciji roba i usluga radi registrovanja.
Podnosilac prijave za priznanje žiga ima pravo prvenstva od datuma podnošenja prijave u odnosu na sva druga lica koja su za isti ili sličan znak kojim se obeležava ista ili slična roba, odnosno usluge, kasnije podnela prijavu.
Nakon priznavanja žiga odnosno njegovog upisa u Registra žigova smatra se da je okončan postupak sticanja žiga. Nosiocu prava izdaje se ispravu o žigu, koja ima karakter rešenja u upravnom postupku. Isprava o žigu sadrži naročito: registarski broj žiga i datum upisa žiga u Registar žigova, podatke o nosiocu žiga, izgled zaštićenog znaka, spisak robe, odnosno usluga na koje se znak odnosi, datum do kog žig važi. Tako registrovan žig traje 10 godina od datuma podnošenja prijave i može se produžavati neograničen broj puta u skladu sa zakonskim propisima.
Svaki nosilac žiga je dužan da žig koristi. Nosilac žiga odnosno podnosilac prijave može ugovorom o licenci ustupiti pravo korišćenja žiga, odnosno prava iz prijave za svu ili samo za neku robu, odnosno usluge. Ugovor o licenci, prema Zakonu o žigu, je obavezno u pismenoj firmi mora da sadrži sledeće elemente: dan zaključenja ugovora, ime i prezime ili poslovno ime, prebivalište ili boravište, odnosno sedište ugovornih strana, registarski broj žiga, odnosno broj prijave za priznanje žiga, vreme trajanja licence i obim licence.
Pored registrovanja prava na žig u domaćem prometu, može se pokrenuti i postupak za međunarodno registrovanje žiga.
Nosilac žiga ima pravo na građanskopravnu zaštitu žiga. Ukoliko je izvršena povreda prava na žig odnosno svako neovlašćeno korišćenje zaštićenog znaka od strane bilo kog učesnika u prometu, nosilac žiga može tužbu zbog povrede prava. Pored nosioca žiga, pravo na tužbu imaju i podnosilac prijave, sticalac licence, korisnik kolektivnog žiga uz saglasnost nosioca kolektivnog žiga i korisnik žiga garancije uz saglasnost nosioca žiga garancije. Tužbom za povredu prava žiga može se zahtevati: utvrđenje povrede prava, zabrana radnji kojima se vrši povreda ili radnji koje predstavljaju ozbiljnu pretnju da će pravo biti povređeno, kao i zabranu ponavljanja takvih ili sličnih radnji pod pretnjom plaćanja primerenog novčanog iznosa tužiocu, naknada štete, objavljivanje presude o trošku tuženog, oduzimanje, odnosno trajno isključenje iz prometa ili uništenje ili preinačenje, bez naknade, predmeta kojima je izvršena povreda, kao i zabranu otuđenja, oduzimanje, ili uništenje, bez naknade, materijala i predmeta koji su upotrebljeni u proizvodnji predmeta kojima je izvršena povreda prava.
Advokat za privredno pravo odnosno advokat za ugovore svim fizičkim i pravnim licima pruža pravne usluge iz oblasti prava industrijske svojine, a time i prava na žig, kao i usluge sastavljanja ugovora o licenci, a vezano za pravo žiga. Advokat za privredno pravo odnosno ugovore, uz ovlašćenje stranaka, podnosi tužbu za povredu prava žiga i zastupa stranke pred nadležnim organima.
